Γράφουν οι: Θάλεια
Νουάρου, Γιάννης Μαρινάκης
Πρώτη μέρα
του φθινοπώρου κι έχω τη θάλασσα από κάτω. O αγέρας στα μαλλιά ανακατεύει το
μυαλό και ξεχωρίζει την επιθυμία απ’ τις θύμησες. Η Τήνος είναι σιμά. Το φως
φίλιωσε κι ο χορός στο κατάστρωμα συντονίζεται με τον ρυθμό των κυμάτων.
Βοριάς, σκέφτομαι, ανασαίνοντας λεύτερος αρμύρα...
Το πιο «παρεξηγημένο» νησί των
Κυκλάδων χρωστά μάλλον μεγάλη χάρη στη …Μεγαλόχαρη. Ήταν η περίτρανη φήμη της
που για χρόνια επισκίαζε όλη αυτήν την ομορφιά. Απύθμενη, αστείρευτη δεν χωρά
σε λόγια κι εικόνες. Είναι ιδέα και αίσθηση. Σαν τον αγέρα επάνω σου, τη μέσα
σου πνοή, καλά κρυμμένο χάδι. Ψίθυρος που σου φωνάζει και σου αναστατώνει την
ψυχή. Έχει δύναμη και συνέχεια. Σε παίρνει μακριά, σε σηκώνει ψηλά, σ’
ομορφαίνει. Ναι, στην Τήνο εξοβελίζεσαι. Σε ένα νοσταλγικό παραμύθι δίχως τέλος
κι αρχή…
Τίνος είσαι
«Δυο χιλιόμετρα
